BLOG

Lasy Gór Izerskich są nie tylko piękne, ale i pełne życia. Rzadki, zagrożony wyginięciem kornik jodłowy, którego rozwój trwa kilka lat, znajduje schronienie w butwiejącym drewnie. Nocne niebo ożywia majestatyczny jaskółka bukowa, jeden z największych motyli w Europie. ryś Chłodne wąwozy są siedliskiem salamandry plamistej, a skalne ściany służą jako lęgowiska dla sokoła wędrownego i puchacza wirginijskiego. Stare drzewa stanowią schronienie dla puszczyka i gołębia grzywacza.

Podnóża wzgórz, granitowe podłoże i obfite opady deszczu kształtują unikalną formę lokalnej roślinności. Granit dostarcza niewiele składników odżywczych, a klimat jest zimny i wilgotny, dlatego tutejsze rośliny muszą być odporne i odporne na warunki atmosferyczne. roślinność Oprócz dominującego buka, rosną tu również platan, lipa szerokolistna, wiąz górski i jesion wyniosły. W podszycie, w bardziej sprzyjających miejscach, możemy spotkać trujące widłaki, kuprówkę wielokwiatow

Dominantą buczyn Gór Izerskich jest buk zwyczajny – drzewo, które zajmuje w Europie uprzywilejowaną pozycję. Buk jest endemitem europejskim, co oznacza, że naturalnie występuje tylko na naszym kontynencie. Przetrwał epokę lodowcową w południowych częściach Europy i stopniowo rozprzestrzenił się na większości kontynentu po jej zakończeniu. Buk jest jednym z najważniejszych elementów biomu lasów liściastych strefy umiarkowanej w Europie. Stanowi doskonały przykład rekolonizacji